{ fotografie Mark Prins }

Als je een Utrechter vraagt wat nou echt van zijn stadsie is dan zegt hij: de dom, FC Utrecht en Vockingworst. En daaruit blijkt dat ik weer geen goed ingeburgerde Utrechtse ben: de dom heb ik nog maar één keer beklommen, met voetbal heb ik niks en die worst kende ik niet. Shame on me!

Natuurlijk wilde ik meer weten over de worst, welke leverworst blijkt te zijn, en ben langsgegaan bij de makers, familie Vocking. Paul is de vierde generatie die volgens het familierecept uit 1891 de leverworst maakt. Niet meer in hartje centrum, op een steenworp afstand van de domtoren. Dat pand werd echt te klein en in een winkelstraat is het logistiek niet zo handig om met vrachtwagens te rijden voor af- en aanvoer. Tuurlijk zit Paul wel nog in zijn stadsie, want een echte Vocking komt uit Utreg.

Eigenlijk is die leverworst heel ouderwets. Al meer dan 100 jaar is het recept hetzelfde gebleven. Met alleen maar natuurlijke ingrediënten, die je bijna op 1 hand kan tellen, zo weinig gaat er in. Geen kleurstoffen, geen conserveringsmiddelen en dus geen rare poespas. Wel verse levers, spek en specerijen die in grote bakken klaar staan om gemengd te worden. Daarna wordt de worst verpakt, gekookt in grote bassins en weer afgekoeld. In mijn enthousiasme floept er de vraag uit: kan ik dit ook thuis maken? ´Ja hoor´ zegt Paul, ´alleen is het recept van onze worst toch echt geheim. Het heel oude papiertje waar het op is gekrabbeld ligt veilig in de kluis opgeborgen´.

Net als vroeger zit er geen kleuringszout door, daardoor ziet de leverworst van Vocking met de grove structuur er wel wat grauw uit. Zoals Paul zegt ‘Dit worstje moet je proeven met je ogen dicht’. En dat doe ik: romig, tikkie droog en een zachte leversmaak. Die lust ik wel op een bammetje of uit het vuistje!

En wat met ‘gewone’ leverworst niet kan vanwege alle toevoegingen kan met deze worst wel: bakken. Net als bloedworst. Beetje boter in de pan, middelhoog vuur aan beide kanten bruin bakken en de smaak komt nog beter naar voren. Ik denk meteen aan zuurkool,  gebakken appeltjes met rozijnen en een flinke dot mosterd. Past perfect.

Dankzij deze leverworstontdekking ben ik op culi vlak niet alleen weer rijker maar ken ik mijn stadsie ook weer beter. Thanks to Vocking!

Voor het magazine ‘Your Solution’ van Verbufa schreef ik onder andere een aantal interviews met hun klanten, Vocking leverworst was daar één van. Deze blog is mijn persoonlijke ervaring en is een afgeleide van het artikel wat ik voor het magazine schreef.