Ok, voor dit gerechtje kan je me de ECHT ‘s nachts wakker maken. En dat is iets wat ik zeker al 20 jaar roep. Ik ben namelijk mega en dan ook mega gek op gebakken banaan. Ik probeer me een beetje in te houden en het niet iedere week te eten als lunch op een broodje maar ik heb nu een goed excuus: ons kleine meneertje is een medestander geworden. Hij is ook echt dol op een broodje gebakken banaan. Dat vind ik dus heel gezellig, samen lunchen met een big smile.

Iedereen zegt altijd dat risotto moeilijk is om te maken, maar ik kan je vertellen dat gebakken banaan goed maken ook een ware kunst is. Je moet namelijk op een hoop dingen letten:
1. De juiste rijpheid van de banaan. Te hard is zeker niet goed want dan wordt de banaan niet smeïg en te rijp geeft gebakken prutbanaan. Medium rijpe bananen zijn perfect.
2. De hoeveelheid boter in de pan ten opzichte van de rijpheid is essentieel. Hoe rijper de banaan, des te minder boter je nodig hebt. Maar altijd wel genoeg voor een volle smaak.
3. De temperatuur van de pan is essentieel. Deze moet heet genoeg zijn om de suikers aan de buitenkant van de banaan te laten karamelliseren, maar ook niet te heet waardoor het te snel gaat en de binnenkant van de banaan niet zacht genoeg wordt.
4. En dan de duur van het banaan bakken. Ik zei het hiervoor al, de ene banaan is de ander niet. Je moet heel goed opletten of de smeuïgheid van de banaan top is zonder dat de buitenkant nog te licht is of zwart wordt. Ik begin daarom altijd eerst met het bakken van de bolle kant omdat deze minder contact maakt met de pan en minder nat is. Deze heeft meer tijd nodig en geeft zo een betere garing vanbinnen. En daarna bak ik de platte/binnenkant van de banaan goudbruin.

Dit alles maakt echt het verschil tussen de bananenbakprof en de amateur. Maar laat je niet afschrikken, ga gewoon aan de slag want het is waar, oefening baart kunst. En in dit geval na 20 jaar ervaring heel erg goede gebakken bananen.

Ik eet ze het liefste op een geroosterd broodje met een laagje boter, 2 halve gebakken bananen erop, een snuf kaneel en wat rietsuiker erover. Ooooh het water loopt me al in de mond.
Oja, en dus ook als ik Indisch eet. Dan hoort het er ook bij. Niet een echte pisang goreng want mijn banaan wordt niet in een deeglaagje gefrituurd. En zoals je vast begrijpt vind ik dat deeglaagje compleet overbodig want zo mis ik mijn gekaramelliseerde laagje van de banaan. I know, ik ben een gebakkenbanaanfreak. Kom me dus maar gerust wakker maken.