Is het raar om banger te zijn voor het eten in het ziekenhuis dan voor de bevalling?
Men zegt dat iedere bevalling anders is en dat je je er toch niet op kunt voorbereiden. Ik vond dat compleet logisch klinken en was na het lezen van het super fijne boek mindful bevallen helemaal in de modus van wat er ook gebeurt of hoe het gaat ‘Het is goed zoals het is’.

Dan het hoofdstuk ziekenhuiseten, daar had ik een heel ander standpunt in. Daar kan je namelijk wel invloed op uitoefenen je op voorbereiden! Aan de hand van de statistieken ging ik ervan uit dat de bevalling van ons eerste kindje best lang kon duren en dat ik dan vast en zeker tussendoor wat wilde eten of drinken. En beslist niet wat ze in het ziekenhuis serveren. Dus maakte ik moussaka, tomatensoep, mueslirepen en sloeg mijn favoriete biologische appelsap groots in. De maaltijden had ik ingevroren want, control freak als ik ben, natuurlijk had ik navraag gedaan of er een magnetron op de geboorteafdeling in het ziekenhuis was om mijn zelfgemaakte eten op te warmen.

Thuis in de gang stonden 2 grote weekendtassen in plaats van 1 klein ziekenhuiskoffertje klaar voor het moment suprême. Naast al dat eetgebeuren waar ik me druk over maakte had ik bedacht dat het mij leuk leek om spelletjes te spelen voor als ik me zou gaan vervelen tussen de weeën door dus zaten mijn lievelingsspellen Pim Pam Pet en Barricade ook in die tassen. Ik zal verder maar niet zeggen wat er nog meer in zat, maar genoeg om ze tot de nok toe te vullen. En heel fijn, mijn lief begreep dondersgoed dat het totaal geen optie was om mij als hoogzwangere vrouw erop te wijzen dat dit misschien een tikkie belachelijk was. Heerlijk zo’n man die de situatie goed in kan schatten!

Nou, en toen was het grote moment daar. De weeën begonnen heel laf toen ik op een terras bitterballen zat te eten. ’s Nachts werd het allemaal wat heftiger en was ik vooral een partijtje beroerd. Mijn lief belde nu de verloskundige om te vragen of dat normaal was. Ze vroeg of ze even langs moest komen. Naja, doe maar. Toen bleek dat het serious business was en we als de wiedeweerga naar het ziekenhuis moesten sjezen, met 80 km per uur door het centrum van Utrecht! Op het parkeerbonnetje stond 4:48 en FLOEP, om 5:23 werd ons zoontje geboren.
Totaal geen tijd gehad voor spelletjes en in alle haast was ik de ingevroren maaltijden vergeten mee te nemen dus toen at ik heel mindful het ziekenhuiseten: kipkerrie met doperwten en rijst. Het was goed zoals het was. En ik was mama geworden van het mooiste kereltje van de wereld, onze Beau.

Kipcurryspiesjes met ananas en raita, voor 3 personen:
– 400 g kipfilet
– 3 el olijfolie
– 2 el hot madras currykruiden
– 1 flinke teen knoflook, fijngesneden
– 1 cm gemberwortel, fijngesneden
– ½ komkommer
– 1 friszure appel
– 4 el volle kwark
– 2 el grofgesneden munt
– 3 el grofgesneden koriander
– ½ verse ananas, schoongemaakt en in stukken
– satéprikkers
– grillpan

Snijd de kipfilet in dunne repen. Meng in een grote kom de kip met de olijfolie, currykruiden, knoflook en gember. Laat afgedekt met vershoudfolie een halfuurtje in de koelkast marineren.
Maak ondertussen de raita. Snijd de komkommer en appel met een mandoline in reepjes boven een grote kom. Of als je geen mandoline hebt rasp ze grof. Meng de kwark, munt en koriander door de komkommer en appel, en breng op smaak met flink wat peper en zout.
Rijg een reepje kipfilet zigzaggend aan een prikker. Rijg daarna een blokje ananas, weer een reepje kip en dan weer een blokje ananas aan de prikker. Herhaal dit met de rest van de kip en ananas.
Verhit een grillpan en grill de spiesjes rondom in zo’n 10 minuten gaar. Serveer de kipcurryspiesjes met de raita. Lekker met naanbrood en gewokte gele en rode paprika erbij.

Ps. Hot madras currykruiden kan je bij de toko kopen. Toen ik het voor het eerst kocht zat ik niet op te letten want dacht dat ik kerrie kocht, maar dat is het niet. Het is een kruidenmengsel om curry mee te maken en echt veel lekkerder!